Als je een verslaving hebt, dan leidt dat niet altijd tot arbeidsongeschiktheid in de zin van de Ziektewet en/of de Wet WIA. De Centrale Raad van Beroep hanteert hiervoor namelijk de volgende hoofdregel:
“(…) Volgens vaste rechtspraak van de Raad wordt een verslaving aan verdovende middelen en/of alcohol op zich niet als een ziekte of gebrek aangemerkt. Indien echter uit die verslaving gebreken voortvloeien, dan wel indien die verslaving noodzaakt tot een klinische opname of behandeling, brengt dit mee dat wel sprake is van een ziekte of gebrek (zie bijvoorbeeld de uitspraak van 27 februari 2020, ECLI:NL:CRVB:2020:501)(…)”
In deze casus (ECLI:NL:RBDHA:2023:1967) oordeelde het UWV bij de Eerstejaarsziektewetbeoordeling dat een verzekerde met een cannabisverslaving meer dan 65% van zijn maatmaninkomen kon verdienen. Verzekerde gaat tegen deze beslissing in bezwaar en stelt dat sprake is van verdergaande beperkingen. Het UWV verricht opnieuw een verzekeringsgeneeskundig en arbeidsdeskundig onderzoek en stelt dat nog steeds sprake is van een situatie dat verzekerde meer dan 65% van zijn maatmaninkomen kan verdienen. In beroep herhaalt de verzekerde dat hij verdergaand arbeidsongeschikt is en dat het UWV onvoldoende rekening heeft gehouden met zijn beperkingen op psychisch gebied. Verzekerde heeft aanvullende medische informatie over zijn psychische toestand overgelegd, waaruit volgt dat ten onrechte geen aanvullende beperkingen in de FML zijn aangekomen.
Deskundige
Omdat de rechtbank twijfelt aan het oordeel van het UWV op basis van de medische informatie die verzekerde heeft ingebracht, heeft de rechtbank een deskundige benoemd. De deskundige heeft verzekerde onderzocht en medische informatie ingewonnen. Op basis daarvan concludeert de deskundige – kort gezegd – dat er wél sprake is van beperkingen op psychisch gebied bij verzekerde.
Wie heeft er gelijk UWV of de deskundige?
Als de rechtbank een deskundige heeft benoemd, dan wordt in de regel deze onafhankelijke deskundige gevolgd, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden die aanleiding geven om van het oordeel van de deskundige af te wijken. De deskundige heeft namelijk als taak om bij verschil van inzicht een beslissend advies te geven. Dus oordeelt de rechtbank als volgt:
“(…)De rechtbank leidt uit de rapporten af dat het cannabisgebruik op de datum in geding dermate excessief was dat eiser hierdoor een stoornis heeft ontwikkeld. De beperkingen in het concentreren van de aandacht en het herinneren zijn volgens de deskundige inherent aan het cannabisgebruik. De deskundige heeft hiermee naar het oordeel van de rechtbank inzichtelijk, consistent en gemotiveerd de problematiek van eiser en de daaruit voortvloeiende beperkingen beschreven. Dit geldt ook voor de klachten die voortvloeien uit de diagnose somatisch-symptoomstoornis en de beperking die hiermee verband houdt (uiten van de eigen gevoelens). In hetgeen de verzekeringsarts b&b daartegen heeft aangevoerd ziet de rechtbank onvoldoende reden het rapport van de deskundige niet te volgen. (…)”
Conclusie: het UWV moet met inachtneming van de aanvullende beperkingen die door de deskundige zijn vastgesteld, opnieuw een beslissing nemen over het recht op voortzetting van de Ziektewetuitkering van verzekerde.
Slotsom
In sommige gevallen kan een verslaving aan cannabis of alcohol wel degelijk leiden tot beperkingen op de FML (en tot arbeidsongeschiktheid).
